" HEALTH & FOOD " nummer 78, September 2006

Essentiële rol

Selenium is een co-factor van het gluthathion peroxidase enzym dat, in synergie met vitamine E, de celmembranen beschermt tegen de schade aangericht door de peroxiden van de verzadigde vetzuren en van het geoxideerd water. Ook bij de synthese van het co-enzym Q10, een antioxidant, speelt selenium een rol, alsook bij de transformatie van het T4 en T3, de actieve vorm van het schildklierhormoon. Het komt tenslotte ook tussenbeide in het metabolisme van het arachidonzuur, bij de regulatie van de immuuncompetente cellen (versterken de weerstand tegen virussen), de gezondheid van de huid, beschermen de vetbestanddelen en werken als een filter ten aanzien van ultravioletstralen. Selenium is aanwezig in onze tanden, nagels, testikels en ... de spermatozoïden, waar het bijdraagt tot hun mobiliteit.

Uit enkele studies blijkt dat selenium, toegediend in hoge dosissen, mogelijk beschermend werkt tegen leeftijdsgebonden maculadegeneratie (DMLA) en in het bijzonder, in samenwerking met andere antioxidanten, ter preventie van cataract. Een tekort aan selenium wordt ook in verband gebracht met een stijgend voorkomen van periodes van depressie en diverse andere humeurstoornissen, zoals angst. Studies aangaande de invloed van selenium op kanker zijn nog niet volledig afgerond, al blijkt selenium op dit vlak veelbelovend te zijn (meer in het bijzonder in verband met huid-, prostaat- en darmkanker).

Biobeschikbaarheid

Vitamine C bevordert, zoals dit ook het geval is met ijzer, de opname van selenium.

Voedselbronnen

De hoeveelheid selenium in voedingsmiddelen wordt in aanzienlijke mate beïnvloed door de samenstelling van de bodem en verschilt sterk van streek tot streek. In bepaalde gebieden in Azië, waar zeer weinig selenium in de bodem aanwezig is, stelt men tekorten aan selenium vast die aanleiding geven tot ernstige cardiale (de ziekte van Keshan), beender- (de ziekte van Kashin-Beck) en neuromusculaire aandoeningen. Ook voor wat België betreft is de bodem, in vergelijking met Duitsland bijvoorbeeld, niet bijzonder rijk aan selenium. De beste bronnen van selenium zijn vlees, vis, orgaanvlees, melk en eieren die samen ongeveer de helft van de behoefte dekken. Ook groenten (look, champignons, koolsoorten, witloof), volle graanproducten, gedroogd fruit (Braziliaanse noot is één van de rijkste bronnen) en fruit (bananen) zijn goede bronnen van selenium.

Behoefte

Hieromtrent is weinig duidelijkheid. Sommigen zijn van oordeel dat een dagelijkse aanbevolen hoeveelheid van 70 mcg selenium per dag voor een volwassene ontoereikend is voor een optimale werking in het lichaam. Tot op heden is ook nog geen minimale beschermende hoeveelheid bepaald. Hieronder de aanbevelingen van de Hoge Gezondheidsraad.

Toxiciteit

Een dagelijks ingenomen hoeveelheid van 3.2 mg kan, volgens de Hoge Gezondheidsraad, tot ernstige intoxicatieverschijnselen leiden, met huidontsteking, distrofie van de nagels, alopecia en neurologische afwijkingen zoals paresthesie en paralyse tot gevolg.

70 mcg selenium zit in :

35 g spinazie

80 g sardines

123 g mosselen

170 g garnalen

200 g gekookte, ontvette ham

450 g varkenvlees

175 g kalfslever 100 g deegwaren met ei (rauw gewicht)

175 f volle rijst (rauw gewicht)

70 g Braziliaanse noot

350 g look

230 g kip

280 g emmental/span>

hoog van bladzijde