Met de komst enkele jaren geleden van de eerste vetstoffen verrijkt met stanolesters, en later met sterolesters, werd het begin ingeluid van de functionele voedingsmiddelen met als doelwit de cholesterolspiegel. In tal van studies werd het cholesterolverlagend effect van die middelen aangetoond. Toch kunnen we op een ogenblik waarop het gamma van aangeboden voedingsmiddelen alsmaar uitgebreider wordt, ons afvragen of ze wel allemaal dezelfde werking hebben.
Om daarop een antwoord te verschaffen hebben recent Australische vorsers een onderzoek uitgevoerd bij 58 mannen en vrouwen met een matig verhoogde cholesterolemie (6,2 mmol/l) en een licht overgewicht (gemiddelde BMI = 26,2). Ze hebben elk dagelijks gedurende een periode van drie weken een identieke hoeveelheid sterolesters (1,6 g per dag) ingenomen onder vorm van melk, yoghurt, brood of granen.
Melk en yoghurt tegen brood en granen
De reualten wijzen uit dat van de vier onderzochte voedingsmiddelen melk de beste resultaten geeft met een daling van het totale cholesterol (TC) met 8,7 % en van het LDL-cholesterol met 15,9 % (wat vergelijkbaar is met de effecten vastgesteld met smeerbare vetstoffen). Yoghurt is iets minder doeltreffend met een daling van het TC met 5,6 en van het LDL met 8,6 %. De resultaten zijn daarentegen beduidend minder goed met brood en granen die slechts een reductie geven van het LDL met 6,5 % en 5,4 %, hetzij bijna drie keer minder dan met melk.
Het is voor het eerst dat in een studie zo duidelijk werd aangetoond dat ondanks de identieke hoeveelheid ingenomen sterolesters, het effect op de cholesterolemie verschilt naargelang de voedingsmatrix waarin die functionele middelen zich bevinden. De mindere doeltreffendheid van brood en granen – ook al blijft er wel een cholesterolverlagend effect bestaan – zou ertoe moeten leiden minder van die functionele voedingsmiddelen te ontwikkelen, vooral als we rekening houden met de hoge kostprijs van producten op basis van sterolesters.
Nicolas Guggenbühl
Diëtist Voedingsdeskundige
Ref. :
Clifton PM et al. Eur J Clin Nutr 58(3):503-9. |
