Alle kinderen krijgen te maken met verkoudheden tijdens de winter. En trouwens niet alleen kinderen: ook veel volwassenen krijgen ermee te maken waardoor hun levenskwaliteit vermindert. Volgens het volksgeloof bestaat de gewoonte vitaminesupplementen te nemen, vooral van vitamine C, in een poging zich ertegen te beschermen. In een literatuuroverzicht over de behandeling van verkoudheden, vermeldt Goldman in naam van het Drug Therapy and Hazardous Substance Committee van de Société Canadienne de Pédiatrie¹, de conclusies van een evaluatie van de Cochrane Collaboration. Daarin wordt besloten dat in een vergelijking tussen vitamine C en placebo, vitamine C constant een voordeel opleverde tegenover placebo voor de preventie van respiratoire² aandoeningen. Dat was in ieder geval zo voor verkoudheden. Met vitamine C kon eveneens de duurtijd van verkoudheden bij kinderen met 13% worden ingekort.

Desondanks is het niet zeker dat vitamine C werkelijk het risico kan verminderen op een pneumonie. Er zijn echter wel goede redenen om aan te nemen dat met deze vitamine de ernst kan worden verminderd van de community acquired pneumonie (die buiten het ziekenhuis wordt opgedaan). In verschillende studies,^{3, 4} werd immers een lage concentratie van vitamine C aangetoond bij mensen met een pneumonie en uit dierproeven is gebleken dat deze vitamine een beschermend effect heeft tegen infecties. Er lijkt niet enkel een effect te zijn op de infectie zelf maar ook op de gevolgen ervan. Hunt et al. hebben aangetoond dat met een aanbreng van 0,2 g per dag bij patiënten tussen 66 en 94 jaar oud gehospitaliseerd voor pneumonie of voor een exacerbatie van een chronische bronchitis de ademhalingsfunctie aanzienlijk globaal verbeterde op basis van de «total respiratory score»⁵. En er waren minder sterfgevallen in de groep patiënten die vitamine C kregen dan bij hen die een placebo hadden gekregen⁶. Dat is dan een belangrijke kwestie voor de volksgezondheid, die diepgaander onderzoek verdient⁷.

Wat is nu de optimale aanbreng van vitamine C? In de officiële aanbevelingen over de aanbevolen dagelijkse aanbreng (ADA) wordt nu gesproken van 40 tot 110 mg in Europa al naargelang van het land⁸. In een gedetailleerde analyse van alle over deze vitamine beschikbare nationale en internationale gegevens is echter gebleken dat met dagelijks 200 mg een plasmaconcentratie wordt bereikt waardoor de cellen en de weefsels volop kunnen genieten van de antioxidatieve eigenschappen en andere gezondheidsvoordelen van vitamine C. Het is effectief met de hoeveelheid van 200 mg per dag dat plasmawaarden van 60-100?mol/L⁹ werden vastgesteld en het is bij deze gehalten dat de cellen, het plasma en de meeste weefsels een maximale quasi-saturatie hebben. Te noteren valt ook dat met concentraties boven de 70?mol/L er een zeer significante stijging is van de hoeveelheid vitamine C die in de urine wordt geëlimineerd rekening houdend met de wateroplosbare eigenschappen van deze vitamine¹⁰. Als er minder dan 200 mg vitamine C is, zal meestal zelfs een geringe bijkomende hoeveelheid een sterke verhoging geven van de plasmaconcentratie ervan.