|
" HEALTH & FOOD " nummer 88, Printemps 2008
|
In een studie over de verhoogde prevalentie van allergie voor pindanoten bij kinderen door Grundy et al. ,gepubliceerd in 2002, werd aangetoond dat de prevalentie van deze allergie was gestegen van 1,3% naar 3,2% tussen 1989 en 1995. In andere studies in de U.S.A. door Sicherer et al. wordt geopperd dat 1,1% van de bevolking in de VS (hetzij 3 miljoen mensen) allergisch zou zijn aan pindanoten of aan noten of aan beiden. De redenen voor de toename van die allergie zijn nog slecht begrepen.
Zelfs allergisch zonder consumptie van pindanoten!
Volgens de UK's Avon Longitudinal Study of Parents and Children bij 13 971 kinderen van voorschoolse leeftijd met als doel de kinderen op te sporen met een geschiedenis van voedselallergie voor pindanoten en kinderen die reageren op een dubbelblinde test, zou er een onafhankelijk verband bestaan tussen allergie voor pindanoten enerzijds en het verbruik van sojamelk of producten afgeleid van soja en bereidingen op basis van pindanootolie anderzijds. Er dienen echter nog studies uitgevoerd om die verbanden te bevestigen. Volgens een andere studie door Frank et al. zou het verbruik van pindanoten door de aanstaande moeder voor de geboorte van haar kind een risicofactor kunnen zijn voor de ontwikkeling van een allergie voor pindanoten bij het kind. Die ontdekking werd echter niet bevestigd door andere studies.
Hoe de diagnose stellen?
Om een goede diagnose te kunnen stellen is het van belang de aard van de symptomen te kennen die zijn opgetreden na inname van pindanoten, de hoeveelheid eiwitten van pindanoten die zijn ingenomen, de aard van de symptomen na gebruik van gelijkaardige voedingsmiddelen en ook de datum van de laatste inname die gepaard ging met klinische symptomen. De klinische verschijnselen van een voedselallergie voor pindanoten treden op enkele seconden na inname van enkele mg eiwitten van pindanoten (een pindanoot bevat ongeveer 300 mg eiwitten). Over het algemeen dient de pindanoot gegeten te worden om symptomen uit te lokken. Het is dus zeldzaam dat een allergische reactie zich voordoet door huidcontact of door inademen. De gemiddelde leeftijd van de diagnose bij een kind bedraagt 14 maanden en komt overeen met het optreden van symptomen na de eerste inname van pindanoten. De allergische reactie doet zich bijna altijd voor op de huid met urticaria, angio-oedeem, jeuk,... Voor de helft van de tijd betreft ze het ademhalingsstelsel met larynxoedeem, hoestaanvallen, stemverandering of astmacrisis. Een derde van de allergische reacties komt voor in het gastro-intestinaal stelsel met braken, diarree of buikpijn. Anafylaxis, een allerigsche systeemreactie, kan allerlei symptomen geven en bovendien cardiovasculaire stoornissen zoals hypotensie of hartritmestoornissen. Een secundaire of bifasische reactie kan tot 4 uur na het begin van de allergische reactie voorkomen en werd vastgesteld bij een derde van de patiënten met anafylactische shock die potentieel fataal kan zijn of een reactie die daarop gelijkt. De diagnose kan gesteld worden met een prick-test (huidtest) of in vitro. Bij de patiënten met een allergische voorgeschiedenis kan een dubbelblinde voedingstest noodzakelijk zijn maar in de klinische studies volstaan enkelblinde tests.
Wat doen bij een allergische reactie?
Heet is zeer belangrijk aan de patiënt en zijn familie een nauwkeurig actieplan te geven voor de behandeling, zowel de acute als de chronische, van de allergie. In dat plan dient de exacte dosis adrenaline voorzien die de patiënt moet krijgen in geval van shock en de exacte dosis anti-histaminica of orale steroïden die hij dient te nemen (zo nodig). Dat is natuurlijk een zaak voor de arts. Voor patiënten met enkel lichte ademhalingssymptomen volstaan uitsluitend de anti-histaminica. Het is essentieel dat patiënten met een allergische reactie in observatie blijven gedurende 4 uur na het begin van de reactie omwille van de mogelijke complicaties zoals hierboven uiteengezet. De patiënten met symptomen van acute anafylaxis zouden dringend moeten worden behandeld met adrenaline intra-musculair en met zuurstof. Zo nodig dienen andere middelen aan de behandeling toegevoegd naargelang van het oordeel van de arts (antagonisten van de type 2 histaminereceptoren, corticoïden, ...).
Hoe elk gevaar vermijden?
De preventiestrategie bestaat enerzijds uit opvoeding van de patiënt en zijn familie over hoe accidentele inname van pindanoten te voorkomen en over de kennis van de eerste tekens van een allergische reactie op pindanoten. Bovendien dienen ze ingelicht over het feit dat er kruisallergieën bestaan tussen pindanoten en schaalvruchten, aangezien de pindanoot een plant is van de familie van de peulvruchten net zoals soja, boontjes en linzen. De patiënten en zijn familie dienen aangeleerd hoe voedseletiketten te lezen om na te gaan of er pindanoten in verwerkt zijn en elk gebruik te vermijden van producten zonder lijst met ingrediënten. Mensen met deze allergie dienen risicoplaatsen te mijden zoals bars, ijssalons,...Een besmetting is inderdaad mogelijk als het materiaal dat gebruikt werd voor de bereiding van de gerechten pindanoten bevat en niet voldoende is gereinigd. De meeste patiënten dienen tevens te vermijden pindaolie te gebruiken alhoewel er in de hooggeraffineerde oliën geen eiwitresidu aanwezig is en dus zonder gevaar zijn. Maar koud geperste oliën bevatten wel pinda-eiwitten en dienen vermeden omdat ze wel een allergische reactie kunnen veroorzaken. Een adequate follow-up van allergische patiënten is belangrijk want amper 20 % van allergische kinderen zal hun ziekte ontgroeien. De patiënten dienen dan ook voorbereid op het feit dat ze nooit van hun allergie zullen genezen. De frequentie van herval is niet gekend maar zou vooral voorkomen bij mensen die de pindanoten niet in hun voeding hebben ingeschakeld na hun genezing.
De Redactie
Referenties
Wesley Burks A. Peanut allergy, Lancet 2008; 371: 1536-1546
|
